MiamiHeat.NL

Na ons vertrek uit Astoria zijn we de US 101 verder gaan volgen en wel langs de kust van Oregon. Oregonians hebben het niet over ‘het strand’; ze gaan naar ‘de kust’. Enorme ‘haystacks’ rijzen hier op uit de woeste Grote Oceaan. De zeemist maakt het allemaal ‘spooky’.

Onze eerste stop was bij Cannon Beach, klein maar de toerist weet het te vinden. Vooral bekend door Haystack Rock die hier uit de oceaan is gestegen. Het was eb toen wij er waren dus je kon letterlijk naar de rock lopen. We waren niet de enigen dus besloten hem van een afstandje te aanschouwen. Echt indrukwekkend met een woestte oceaan en golven die de kust teisteren.

Onze eindbestemming van de dag was Lincoln Beach alwaar we eind van de middag aankwamen. Net op tijd om nog even te genieten van een strandwandeling in een waterig zonnetje. Ons hotel lag direct aan het strand, het uitzicht was prachtig!

De volgende ochtend zijn we onze roadtrip langs de kust gaan vervolgen. We reden door pitoreske plaatsjes als Newport, Seal Rock en Yachats. Dit deel van de US 101 is naar mijn mening het mooiste deel van de route. Prachtige rotspartijen, ruige oceaan en grote golven die op het strand klappen!

Bij het dorpje Florence namen we afscheid van de kust en gingen we het binnenland in richting Eugene. Vooral bekend om de Oregon Ducks (teams van Universiteit van Oregon) en de Internationale Atletiek wedstrijden. Kritische noot….Starbucks heeft geen mok met de naam Eugene! Dus hebben we maar een ‘Oregon’ mok gekocht voor de verzameling.

Ons hotel van gisteren lag in Roseburg, een doorreis stad langs de I5. Er viel niet veel te beleven dus hebben we op tv de Washington Capitols de Stanley Cup zien winnen. Voor het eerst in hun 43 jarige bestaan…uitslag 4-3!

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan want we wilden op tijd bij Crater Lake zijn, dit omdat de weersvoorspellingen voor de tweede helft van de dag slecht zouden zijn.

De rit naar Crater Lake National Park is al prachtig maar als je dan uiteindelijk het laatste stukje van de parkeerplaats naar de rand loopt weet je niet wat je ziet! Het water intens helder…op sommige plaatsen zelfs turquoise van kleur. Het meer is omsloten door een ruige rotswand. Het is onstaan door een zeer zware vulkansiche uitbarsting waarbij de de bovenste 1500 meter van Mount Mazama werd weggevaagd. De rand van de krater die daardoor is ontstaan ligt ongeveer op 2500 meter, heeft een diameter van 10 km en is 650 meter diep! Het is daarmee het diepste meer van Amerika.

Éen van de mooiste plekken die we ooit hebben bezocht in Amerika!

Nu zijn we aangekomen in Klamath Falls en morgen gaan we richting Reno, Nevada. Benieuwd of het slechte weer ons nog gaat bereiken de komende uren…er is zelfs sneeuw verwacht!

Onder het genot van een koud biertje nu kijken naar Game 4 van de NBA Finals….het is ‘win or go home’ voor Lebron James en zijn Cleveland Caveliers.

Proost!

Na een stroeve start op Schiphol, we hadden ruim 2 uur vertraging, kwamen we na een lange vlucht van bijna 10 uur aan op SeaTac Airport. Snel onze rental opgehaald, ditmaal een Nissan Roque 4wd, en richting ons hotel in Olympia gereden alwaar we rond 19:30 uur aankwamen. Onderweg meteen even boodschappen gedaan bij de Walmart en nog een hapje gegeten bij Denny’s. Eenmaal op de kamer konden we onze ogen niet lang meer openhouden en vielen we al snel in slaap. Om vervolgens om 05:00 uur klaarwakker te zijn…..jetlag.

Na 2 uurtjes draaien besloten we maar op te staan en te gaan ontbijten! Vandaag stond Deel 1 van Olympic Park op het programma met een rit van Olympia naar Port Angeles. Voordat we die kant opreden zijn we eerst even Downtown Olympia ingereden. Olympia is de hoofdstad van de staat Washington en heeft dus nogal wat Federal Buildings waaronder een heus Capitool. Welliswaar wat kleiner als in Washington DC maar nog steeds imposant. Verder stelt downtown erg weinig voor dus snel richting het noorden gaan rijden. Qua weer hadden we redelijk mazzel…meer zon dan regen. De natuur is prachtig mooi, heel veel groen en heel veel water. Wat prachtige beelden oplevert. Onderweg dan ook wat keren gestopt om de nodige foto’s te maken.

Over Port Angeles, onze plaats van overnachting, kan ik heel kort zijn….wat een troosteloze shit is dat zeg! Niets maar dan ook niets is er te beleven, we konden er geen fatsoenlijk restaurant vinden (ja uiteindelijk 16 km verderop), enig pluspunt…de goede bedden van ons hotel!

Na een korte nacht (ja weer vroeg wakker) en een nog korter ontbijt reden we om 07:30 uur weg. Gelukkig konden we nog wel een Starbucks vinden in de plaatselijke Safeway supermarkt en met 2 grande Vanille Latte’s gingen we op weg naar Astoria, Oregon.

De route liep via de 101 langs onder andere Rialto beach en Ruby Beach, vooral bekend van de ‘sea stacks’, rots eilanden die uit het water steken. Daarnaast worden beide stranden steevast overspoeld met drijfhout. En dan heb ik het niet over wat plankjes of takken maar enorme bomen, sommige inclusief stam! Je weet niet wat je ziet….we keken onze ogen uit.

Onderweg naar Astoria moestten we nog 1 tussenstop maken en wel in Aberdeen. In dit nietszeggende stadje is namelijk 1 van de bekendste personen uit de muziekgeschiedenis geboren en opgegroeid. Zijn naam…Kurt Cobain, zanger van Nirvana. Helaas veels te vroeg overleden op 27 jarige leeftijd. Lid van de club van 27 en als hij nog geleeft zou hebben was hij nu 51 jaar. We hebben zijn geboortehuis opgezocht en zijn naar piepklein parkje geweest wat aan de Wiskah rivier ligt. Op deze plek kwam Kurt vaak en is er zelfs een derde deel van zijn as in de rivier gestrooid. Hier schreef Kurt vele teksten van nummers die later enorme hits werden. Terwijl ik er rondliep had ik kippenvel en een brok in mijn keel.

Na een mooie rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan in Astoria, gelegen in de staat Oregon aan de machtige Columbia River.

Vanuit onze hotelkamer hebben we een prachtig uitzicht op de rivier en horen we in de verte de zeeleeuwen!

Nu gaan we genieten van de ondergaande zon.

Groet van Petra en Eus