Archief van
Categorie: Reisverhalen

Cruising the Oregon 101, hello Eugene and visiting Crater Lake

Cruising the Oregon 101, hello Eugene and visiting Crater Lake

Na ons vertrek uit Astoria zijn we de US 101 verder gaan volgen en wel langs de kust van Oregon. Oregonians hebben het niet over ‘het strand’; ze gaan naar ‘de kust’. Enorme ‘haystacks’ rijzen hier op uit de woeste Grote Oceaan. De zeemist maakt het allemaal ‘spooky’.

Onze eerste stop was bij Cannon Beach, klein maar de toerist weet het te vinden. Vooral bekend door Haystack Rock die hier uit de oceaan is gestegen. Het was eb toen wij er waren dus je kon letterlijk naar de rock lopen. We waren niet de enigen dus besloten hem van een afstandje te aanschouwen. Echt indrukwekkend met een woestte oceaan en golven die de kust teisteren.

Onze eindbestemming van de dag was Lincoln Beach alwaar we eind van de middag aankwamen. Net op tijd om nog even te genieten van een strandwandeling in een waterig zonnetje. Ons hotel lag direct aan het strand, het uitzicht was prachtig!

De volgende ochtend zijn we onze roadtrip langs de kust gaan vervolgen. We reden door pitoreske plaatsjes als Newport, Seal Rock en Yachats. Dit deel van de US 101 is naar mijn mening het mooiste deel van de route. Prachtige rotspartijen, ruige oceaan en grote golven die op het strand klappen!

Bij het dorpje Florence namen we afscheid van de kust en gingen we het binnenland in richting Eugene. Vooral bekend om de Oregon Ducks (teams van Universiteit van Oregon) en de Internationale Atletiek wedstrijden. Kritische noot….Starbucks heeft geen mok met de naam Eugene! Dus hebben we maar een ‘Oregon’ mok gekocht voor de verzameling.

Ons hotel van gisteren lag in Roseburg, een doorreis stad langs de I5. Er viel niet veel te beleven dus hebben we op tv de Washington Capitols de Stanley Cup zien winnen. Voor het eerst in hun 43 jarige bestaan…uitslag 4-3!

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan want we wilden op tijd bij Crater Lake zijn, dit omdat de weersvoorspellingen voor de tweede helft van de dag slecht zouden zijn.

De rit naar Crater Lake National Park is al prachtig maar als je dan uiteindelijk het laatste stukje van de parkeerplaats naar de rand loopt weet je niet wat je ziet! Het water intens helder…op sommige plaatsen zelfs turquoise van kleur. Het meer is omsloten door een ruige rotswand. Het is onstaan door een zeer zware vulkansiche uitbarsting waarbij de de bovenste 1500 meter van Mount Mazama werd weggevaagd. De rand van de krater die daardoor is ontstaan ligt ongeveer op 2500 meter, heeft een diameter van 10 km en is 650 meter diep! Het is daarmee het diepste meer van Amerika.

Éen van de mooiste plekken die we ooit hebben bezocht in Amerika!

Nu zijn we aangekomen in Klamath Falls en morgen gaan we richting Reno, Nevada. Benieuwd of het slechte weer ons nog gaat bereiken de komende uren…er is zelfs sneeuw verwacht!

Onder het genot van een koud biertje nu kijken naar Game 4 van de NBA Finals….het is ‘win or go home’ voor Lebron James en zijn Cleveland Caveliers.

Proost!

Olympic Park en de Muddy Banks of the Wiskah

Olympic Park en de Muddy Banks of the Wiskah

Na een stroeve start op Schiphol, we hadden ruim 2 uur vertraging, kwamen we na een lange vlucht van bijna 10 uur aan op SeaTac Airport. Snel onze rental opgehaald, ditmaal een Nissan Roque 4wd, en richting ons hotel in Olympia gereden alwaar we rond 19:30 uur aankwamen. Onderweg meteen even boodschappen gedaan bij de Walmart en nog een hapje gegeten bij Denny’s. Eenmaal op de kamer konden we onze ogen niet lang meer openhouden en vielen we al snel in slaap. Om vervolgens om 05:00 uur klaarwakker te zijn…..jetlag.

Na 2 uurtjes draaien besloten we maar op te staan en te gaan ontbijten! Vandaag stond Deel 1 van Olympic Park op het programma met een rit van Olympia naar Port Angeles. Voordat we die kant opreden zijn we eerst even Downtown Olympia ingereden. Olympia is de hoofdstad van de staat Washington en heeft dus nogal wat Federal Buildings waaronder een heus Capitool. Welliswaar wat kleiner als in Washington DC maar nog steeds imposant. Verder stelt downtown erg weinig voor dus snel richting het noorden gaan rijden. Qua weer hadden we redelijk mazzel…meer zon dan regen. De natuur is prachtig mooi, heel veel groen en heel veel water. Wat prachtige beelden oplevert. Onderweg dan ook wat keren gestopt om de nodige foto’s te maken.

Over Port Angeles, onze plaats van overnachting, kan ik heel kort zijn….wat een troosteloze shit is dat zeg! Niets maar dan ook niets is er te beleven, we konden er geen fatsoenlijk restaurant vinden (ja uiteindelijk 16 km verderop), enig pluspunt…de goede bedden van ons hotel!

Na een korte nacht (ja weer vroeg wakker) en een nog korter ontbijt reden we om 07:30 uur weg. Gelukkig konden we nog wel een Starbucks vinden in de plaatselijke Safeway supermarkt en met 2 grande Vanille Latte’s gingen we op weg naar Astoria, Oregon.

De route liep via de 101 langs onder andere Rialto beach en Ruby Beach, vooral bekend van de ‘sea stacks’, rots eilanden die uit het water steken. Daarnaast worden beide stranden steevast overspoeld met drijfhout. En dan heb ik het niet over wat plankjes of takken maar enorme bomen, sommige inclusief stam! Je weet niet wat je ziet….we keken onze ogen uit.

Onderweg naar Astoria moestten we nog 1 tussenstop maken en wel in Aberdeen. In dit nietszeggende stadje is namelijk 1 van de bekendste personen uit de muziekgeschiedenis geboren en opgegroeid. Zijn naam…Kurt Cobain, zanger van Nirvana. Helaas veels te vroeg overleden op 27 jarige leeftijd. Lid van de club van 27 en als hij nog geleeft zou hebben was hij nu 51 jaar. We hebben zijn geboortehuis opgezocht en zijn naar piepklein parkje geweest wat aan de Wiskah rivier ligt. Op deze plek kwam Kurt vaak en is er zelfs een derde deel van zijn as in de rivier gestrooid. Hier schreef Kurt vele teksten van nummers die later enorme hits werden. Terwijl ik er rondliep had ik kippenvel en een brok in mijn keel.

Na een mooie rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan in Astoria, gelegen in de staat Oregon aan de machtige Columbia River.

Vanuit onze hotelkamer hebben we een prachtig uitzicht op de rivier en horen we in de verte de zeeleeuwen!

Nu gaan we genieten van de ondergaande zon.

Groet van Petra en Eus

 

 

Back at Miami

Back at Miami

Na anderhalf jaar vonden we het wel eens tijd worden weer eens naar Miami te gaan. Dus op 1e Pinksterdag vlogen we met de laatste rechtstreekse vlucht KL628 naar Miami. Vlucht was relaxed en na 9:35 uur stonden we aan de grond. Douane formaliteiten gingen als een speer echter leek het wel een eeuwigheid te duren voordat de koffers kwamen! Normaal gaat het in de US altijd enorm snel maar nu ff niet! Toen we ze eenmaal hadden snel een taxi gepakt en naar ons Hotel Circa39 op South Beach gereden.

We hadden weer onze vertrouwde kamer en een uurtje na aankomst zaten we samen aan de bar, lekker genieten van een overheerlijke Burger, kijkend naar Game 2 van de NBA Play-Offs tussen de Warriors en de Cavaliers. Om 23 uur begonnen onze oogleden te protesteren en hebben we ons bedje opgezocht.

Om begin Juni te gaan was wel een gok want normaal gesproken is deze periode de aanvang van het regenseizoen en helaas pakte de gok verkeerd uit! De eerste 3 dagen veel regen gehad en niet zo”n klein beetje ook. Overal werden records gebroken…want zeg nou zelf….40cm regen in 2 dagen tijden is wel heeeeeel veel. Gelukkig was het dinsdagavond droog toen we hadden afgesproken met vriend Rafael S. Hij kwam ons ophalen bij het hotel en zijn toen naar Calle Ocho gereden. De Cubaanse wijk die de laatste tijd weer ‘hip’ aan het worden is. En Rafa heeft zijn woning down town gedag gezegd en woont nu ook aan Calle Ocho. Heerlijk wezen eten bij een echte authentieke Mexicaan. We hadden elkaar sinds November ’15 niet meer gezin dus het was erg leuk en gezellig! Na het eten heeft hij ons nog een mooie tour door de ‘nieuwe hippe wijken’ van Miami gegeven. En gelukkig was het ’s avonds droog dus konden we ook lekker buiten rond lopen. Bij het sluiten van de dag keurig afgezet bij het hotel en afgesproken elkaar later nogmaals te ontmoeten. Helaas liep het allemaal anders want hij moest  last minute voor een client naar Orlando en ging hij direct door naar Virginia om daar een Ultra Hike Run te doen.

De volgende dag gingen Petra en ik onze rental Car ophalen en het plan was direct naar de Sawgrass Mall te gaan in Sunrise. Echter toen ik het ochtend nieuws op tv bekeek viel me op dat er een onderwerp over deze mall besproken werd. Wat bleek….voor het eerst in de geschiedenis moest de Mall gesloten worden omdat de parkeerplaatsen er om heen allemaal ondergelopen waren door de vele regen die er gevallen was!! Dus Change of Plans…dan maar naar de Dolphin Mall!

Vrijdag begon het weer op te klaren en stonden de bedjes en parasolletjes klaar op het strand! De dagen ervoor was het niet de moeite om alles klaar te zetten. Natuurlijk was de temperatuur van het zeewater prima en hebben we echt wel een paar keer gezwommen! Maar nu de wind niet meer uit het zuiden kwam verdween de vele regen en werd het heerlijk zonnig. Ik bedoel de temperaturen lagen al hoog maar nu schoot die door naar 36 graden! Lekker hoor zo’n weekend! Maandagavond lazen we dat het weer zou omslaan echter niet op Key West….dus besloten we om dinsdag die kant op te rijden. Heerlijk hotel met enorme pool geboekt en dinsdagavond konden we genieten van een gezellige avond op Key West. De volgende dag weer op ons gemak terug gereden naar Miami.

Donderdag nog lekker op het strand gelegen en s’avonds heerlijk gegeten. Het was onze laatste avond. Vrijdag vertrokken we vanaf Fort Lauderdale richting Detroit en vanuit Detroit direct door naar Amsterdam alwaar we zaterdagochtend rond 11:30 uur aankwamen.

We hebben genoten van onze vakantie en ook het weerzien met Rafael was top! Miami blijft na al die keren dat we er geweest zijn toch speciaal voor ons. Tot een volgende keer!

New Walk City

New Walk City

De eerste 2 dagen zitten er bijna op en we vermaken ons prima! We wandelen er lustig op los.

Zaterdagavond na aankomst zijn we nog naar Times Square geweest maar om 00:00 uur vielen onze ogen dicht!

Zondag was het een natte sneeuw dag dus op naar de Mall. Een bezoek aan The Cheesecake Factory mocht natuurlijk niet ontbreken. De avond sloten we af in de bar van ons hotel!

Vanmorgen om 08:45 uur op pad gegaan. Via 5th Avenue naar Rockefeller Center en op de 67ste verdieping gestaan. Prachtige vergezichten! Toen via Trump Tower (Donald was er niet) naar Central Park gelopen. Prachtig wit en er werd geschaatst.

Via Broadway terug naar Grand Central Station en toen weer naar het hotel. 7 uur wezen wandelen…..

Nu voetjes omhoog en straks lekker eten bij een goede Italiaan!

Vanavond vier ik mijn Oudjaarsavond….morgen jarig!

 

New York City…here we come!

New York City…here we come!

Vorig jaar Augustus was daar ineens de vraag van Petra “wat ik wilde doen op mijn 50ste verjaardag”?  De datum was nog ver weg maar eerlijk gezegd hoefde ik niet lang na te denken. Ik had namelijk al jaren geleden met mijzelf afgesproken dat ik dit graag ‘ergens op een speciale plek waar dan ook in de wereld’ wilde vieren. Op de shortlist stonden steden als Dubai, Miami, Chicago en Las Vegas maar uiteindelijk is er in mijn ogen maar één plek in de wereld waar ik dit graag zou willen vieren. De hoofdstad van wereld: New York City!

En nu is het dan bijna zover. Vanavond vliegen we met de Blauwe Zwaan naar NYC! Alwaar we een hele week zullen verblijven. In 2012 waren we hier voor het laatst en ook nu zal deze stad ons vast en zeker weer gaan verbazen, verwennen en ontroeren. We willen en gaan zoveel leuke dingen doen….en zeg nou zelf…jarig zijn op Valentijnsdag in New York City…dat is toch wel heel speciaal.

We zullen niet alleen zijn….onze lieve vrienden Bianca en Hans gaan ook! Voor hun is het zelfs de eerste keer dat ze naar de USA gaan! Ze gaan met een stel Amerika veteranen dus dat komt vast wel goed!

Ik zal proberen om jullie via dit blog op de hoogte te houden van onze belevenissen aldaar.

Groet van Eugene (en Petra natuurlijk).